Goed Luisteren.

Lieve Familie en Vrienden,

Wat hebben we het toch geweldig op Camping Belledonne, een stacaravan waar niets aan ontbreekt, en met een heerlijke houten terras voor de deur. Super stekkie met de Franse Alpen om ons heen. Leuk jong stel (Nienke en Sander) die hier de camping draaiende houden. Alles hier is Nederlands georiënteerd, dus wij hebben nog geen last van handen en voetenwerk gehad. Ha, ha !!
LEVE ALS GOD IN FRANKRIJK, is hier wel meteen merkbaar. De campingwinkel werd meteen even voor ons open gedaan om nog even wat in te slaan. Het is geen grote camping maar wel druk bezocht, er zijn veel Ouderen Nederlanders hier, die genieten vele maanden hier in de Franse zon. Ook lopen hier al 3 meiden van sport en spel rond, die allemaal leuke en gezellige animatie verzorgen voor de gasten. Deze Camping straalt veel rust uit, alles is lekker relaxt. Vele fietsfanaten die hier vele cols willen beklimmen, maar helaas zijn er in deze tijd nog vele dicht, doordat er vele rotsblokken van de winter naar beneden zijn gekomen. Ook heel jammer voor ons, is dat de grote kabelbaan Grave/La Meije waar wij naar de ijssculpturen zouden kijken, helaas nog gesloten is. Maar er staat genoeg op het programma, vervelen zullen wij ons echt niet hier !
Zondagmorgen was toch wel even gek, om in het buitenland Moederdag te vieren. Maar Jo en ik waren natuurlijk op alles voorbereid, en toen ma ontwaakte stond er een versierde stoel en een lekker koppie thee voor haar klaar. Johan is meteen vers gebakken croissants gaan halen, en zo zaten wij heerlijk te ontbijten met uitzicht op de Franse Alpen. Wij hebben daarna heerlijk gerelaxt bij het zwembad, en zelfs ik kon heerlijk onderuit in de zon liggen, waar ik het normaal nog geen 5 minuten uit hou, en niet weet hoe snel ik onder een parasol moet duiken. Maar met een heerlijk koel briesje, is onze witte toet al snel bijgekleurd. ’s Avonds hebben wij heerlijk gegeten in het restaurant van de camping, en ma en Johan konden zelfs naar de Bekerfinale van Ajax-FC Twente kijken. Dus ze hebben niets gemist deze week, en hopen allebei dat volgende week Ajax Kampioen word.

GOED LUISTEREN.

Mijn meiden hebben opgevangen dat het mogelijk was dicht bij de camping in de sneeuw te wandelen. Het was simpel zeiden ze, De camping af, 1e weg rechts en dan doorrijden tot het hek, en daarachter moest de sneeuwgrens beginnen. Nu lieve mensen, om ons heen zien wij echt nog wel besneeuwde bergtoppen, maar de camping af en dan rechts tot een hek de sneeuw in, dat geloofde ik niet. Maar de meiden bleven vragen zullen wij even naar de sneeuw. Nu moeten jullie weten dat ik ook een hekel aan sneeuw heb, bijna net zo erg als een strand met zand. Maar sneeuw is daarbij ook nog nat en koud, niet echt mijn ding dus. Maar ik dacht oke, het heeft toch wel wat om met je korte broek in de sneeuw te staan, dus wij op pad.
De camping af rechts af lukte nog wel, maar toen lag er een beklimming voor ons. De weg slingerde omhoog, en ik zag de hoop al in de ogen van de meiden, dat het hek nu snel zou naderen. (Volgens mij konden wij niet in de sneeuw belanden, want alles om ons heen hier is groen) Maar dan hadden ze tenminste kunnen zien dat alles hier al weg gedooid was, en dan kon ik weer terug. Maar nog steeds geen hek, dus gingen wij door. De weg word steeds smaller, de bochten scherper , en de afgrond steeds dieper. Mama had er al spijt van dat ze voorin was gaan zitten. Zo nu en dan passeerden wij een wielrenner die een verwoedde poging deed de top te bereiken. Na een goede 20 km. bereiken wij dan eindelijk de top, geen mens en sneeuw te bekennen, maar wel een fantastisch uitzicht, nog veel hoger gelegen op besneeuwde bergtoppen.
Oke, wij zijn nog even met zijn allen uitgestapt, maar de meiden bleven zo ver van de rand weg, dat ze dit uitzicht grotendeels gemist hebben. Zullen we maar terug gaan zei mama, en wist niet hoe snel ze achterin moest gaan zitten. De afdaling was bijna net zo heftig als de beklimming, al zit je nu aan de goede zijde van de berg, zodat je niet echt in de diepe afgrond kijkt. Bij terugkomst op de camping heb ik ze niet meer over een hek en sneeuw gehoord, en ze mompelden nog iets van dat ze de juiste weg nog wel even aan Sander (Beheerder) zouden vragen. Maar een ding is na vanmiddag wel duidelijk. De sneeuw ligt echt niet bij ons in de achtertuin achter een hek.

Groetjes van Mama, Rik en Johan.