De legendarisch beklimming van Alpe du Huez
Door: Johan Prins
Blijf op de hoogte en volg JORI
11 Mei 2011 | Frankrijk, Parijs
Maandag 9 Mei 2011 wat later zou blijken een Legendarische dag. Wij hebben zondag begrepen dat het weer in de loop van de week wat zou veranderen, ’s Morgens zonnig en ’s middag bewolking met kans op een regenbui. Omdat we in ieder geval met mooi weer de beklimming van de Alpe d Huez wilde doen werd hij in ons programma dus naar voren geschoven, om zo het naderende slechtere weer te ontlopen tijdens de beklimming. Nou weet ik het niet zeker, maar of dat mens van de Leur (Helga) is geëmigreerd of alle weermannen en vrouwen hebben ook geen verstand meer van zaken, want de voorspellingen in Frankrijk zijn net zo lauzi als de weerberichten in Nederland. Dus met andere woorden : Het werd gelukkig voor ons gewoon de gehele dag prachtig mooi weer.
Maar nu dan onze beklimming van de Alpe d’Huez. Goed gesoigneerd reden we naar de voet van de Col, het peloton hadden wij inmiddels al op minuten gereden. We beginnen de beklimming dus met zijn drieën. Bang voor het onbekende, bleven we dicht bij elkaar, al plaatste Mama (Oma) wel enkele Demarrages. Bij bocht 9 van de 21 stonden we zelfs enkele minuten surplass, om even de schitterende omgeving te aanschouwen. Onder ons de kronkelende weg die zich omhoog baant, en boven doemt al snel het dorpje Alpe d’Huez op. Dit plaatje hebben we al diverse malen op de tv gezien tijdens de beroemde Tour etappe, maar wat schitterend is het nu in werkelijkheid. We vervolgen onze klim, en passeren de beroemde bochten die vernoemd zijn naar de winnaars van de etappe zege op de Alpe d’Huez. Zo lezen we op de bordjes beroemde namen als Zoetemelk, Fausto Coppy, Bernard Hinauld, en Pantani ( beter bekend als het roze olifantje). Na vandaag zal er op een van die bordjes een naam bijkomen, want gezamenlijk bereiken we de top, en het zal vandaag dus op de eindsprint aankomen. Vol in de pendalen sprinten we op de meet af en Mama (Oma) wint niet met een band dikte maar met een neuslengte. De dikke vette afdruk staat nog steeds op de voorruit van de VW Bora. Het is nu afwachten aan welke legendarische bocht de naam van Mama ( Oma ) zal worden toegevoegd. Wij denken dat een koppeling aan de 7voudig tourwinnaar Lance Armstrong een mooie geste is, want ik moet het hem nog maar zien doen op haar leeftijd.
Lieve mensen dit was weer een hoop ongein, geschreven over een onvergetelijke beklimming met de Auto naar de Alpe d’Huez. Bent u ooit in de gelegenheid, twijfel dan niet en ervaar het dan zelf.
Veel liefs uit de prachtige Franse Alpen van Mama, Rik en Johan.
-
11 Mei 2011 - 14:10
Rene Wouters:
Ha ha ha ha. Geweldig verhaal hoor. Enne...."oma" heeft toch maar mooi gewonnen en daar moeten jullie het mee doen! :-))
Groetjes en blijf genieten -
11 Mei 2011 - 14:44
Sylvia En Pieter:
Toch nog mooi dat je tweede geworden bent Johan. Trouwens de foto aan het zwembad is ook niet verkeerd. Je ziet precies bij Johan waar het
wielrentruitje gezeten heeft.
Groetjes, P en S.
-
11 Mei 2011 - 18:27
Marijke En Erik:
Hai luitjes,
Mooi verhaal en jammer dat ik niet meekon. Heb die berg een aantal malen opgefietst. Een prachtige route met al die bochten. lekker ook dat jullie de hele dag mooi weer hadden. Gaan jullie nog een keertje hoger met de kabelbaan. Daar is het nog veel mooier.
Groetjes en nog veel plezier -
11 Mei 2011 - 20:44
Bob En José:
Oké, oké het bewijs is geleverd. Wij vinden het een prestatie van formaat. Jullie hebben wel een gebakje verdient. een tompouce misschien !!!!
Zo te zien is de ontspanning na de heftige beklimming ook goed geregeld. Dat zwembad ziet er heerlijk uit. Nu nog een massage en jullie kunnen er weer tegen.
Lieve groetjes Bob en José.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley