sportief Dagje

Lieve Familie en Vrienden,

Het zat al een paar dagen in de planning, en zeker na de sportieve prestaties van Ireen en Mark, gingen wij er nu ook vol voor, op de fiets naar Albir. Bij ons vandaan is dat ongeveer 4 km. en daar zouden wij beslissen of wij er nog een aantal km. bij zouden plakken of dat wij na een terrasje en wat boodschappen weer op huis aan zouden gaan. Het zonnetje stond er weer prachtig bij en er was nauwelijks wind dus alle voorwaarden waren aanwezig, want fietsen in regen en wind dat doen wij natuurlijk niet. Nu moet ik zeggen dat wij thuis weinig fietsen met zijn tweeën, allereerst staat er bij ons in Nederland altijd wind, dus daar heeft Rikkie een hekel aan. En mocht het zo zijn dat het windstil is dan fietsen wij nog niet verder dan het stadje wat nauwelijks meer als 3 km. is. Nu moet ik ook zeggen dat de sterren, wat fietsen betreft ons nooit goed gezind zijn. Zo hebben wij ooit in Italië (Venetiaanse Kust) fietsen gehuurd om via een prachtig natuurgebied een tochtje te maken. Toen kreeg ik na ongeveer 7 km. een lekke band, waardoor wij genoodzaakt waren het gehele stuk terug te lopen. Als ik toen de moeite had genomen mijn verhuurpapieren even door te kijken was ik er eerder achtergekomen dat ik een noodnummer had kunnen bellen, en dan hadden zij ons nieuwe fietsen gebracht. Nu kwam ik daar pas achter nadat wij dodelijk vermoeid bij de verhuurder terug kwamen en ik mijn beklag deed over de staat van de banden en de fiets. Dat zal ons niet meer overkomen, plakspullen en fietspompje hadden wij mee , want dat heeft Piet uitstekend geregeld dus wat kon ons gebeuren. Wij op pad, heel rustig (Want op vreemde fietsen is het altijd even wennen) legde wij de 1e honderden meters af over de boulevard. Rik begon alweer een beetje te praten, en dan gaat het goed. De 1e zenuwen zijn achter de rug en al snel doemde het haventje op . Wij waren zo’n beetje halverwege Albir, toen ik hoorde Jo ! Jo ! dit gaat niet goed. Ik stopte om te kijken wat er in vredesnaam nu weer aan de hand was, en daar stond Rikkie naast haar fiets en op de grond zie ik haar fietsketting liggen. Nu heb ik niet zoveel verstand van fietsen en zeker niet als ze versnellingen hebben, maar ik weet wel dat de ketting rond de tandwielen behoort te zitten. Er zat voor mij dus niets anders op dan proberen de zaak te repareren, maar geloof mij dat gaat niet lukken met plakkers, solutie en een fietspompje. Toch liet ik mij niet klein krijgen en is het mij toch gelukt de ketting met de gebroken schakel aan elkaar te zetten, maar bij de minste belasting brak hij opnieuw. Er zat dus niets anders op om toch maar weer naar huis te wandelen met de fiets aan de hand. Gelukkig was het dit keer niet zo ver, en waren wij na een half uurtje tippelen weer thuis.

Bij thuiskomst zagen wij net nog even de herhaling van Ireen Wust haar race, met haar commentaar dat ze wist dat er meer in zat en dat dit gisteren precies op tijd er allemaal uitkwam. Nu dat gevoel overheerst ook bij ons er zit veel meer in, het moet er alleen allemaal op het moment suprême nog even uitkomen. Maar nu eerst maar even op zoek naar de fietsenmaker.

Groetjes van het vrolijke fietspaar Rik en Johan Zoetemelk.

BEDANKT ALLEMAAL VOOR DE LEUKE REACTIES.
Het is zo leuk om uit Nederland van jullie alle spontane reacties te lezen op onze site.
Johan en ik genieten er enorm van !
En zijn blij dat het met iedereen ook goed gaat in Nederland. Veel liefs van JoRi