Een deel van de Familie in Spanje.

Lieve Familie en Vrienden,

Afgelopen zondag was het dan zover, om 6.45 uur ging mijn gsm af en kreeg ik een berichtje met de volgende tekst . Alles op schema, Geen vertraging, en Ready for take off. Gr. BoJoMa. Ruim 2 ½ uur later zagen wij 3 stralende gezichten de ontvangsthal van het vliegveld Alicante uitwandelen. Ja het was natuurlijk heerlijk om ze te zien. Buiten een aantal dingen die wij vergeten waren, hadden zij ook de kou meegenomen uit Nederland. Ja want juist vanaf deze dag hebben wij ook te maken met koude luchtstroming uit het Noorden en zelfs wat regen. Nee niet echt lekker natuurlijk maar ja, je hebt niet alles in de hand. Op het moment dat ik dit schrijf, kunnen wij zeggen dat wij terug kunnen kijken op een fantastische 4 dagen. Zo werd het de 1e avond al meteen nachtwerk door het spel Wie Ben Ik, maar dat is ook wel logisch want Jose lijkt totaal niet op John F. Kennedy, ik niet op Brad Pitt en Bob al helemaal niet op Sven Kramer. Dat Oma het spel won was Sensationeel, maar Mies Bouwman was ook wel qua leeftijd een open deur.

De volgende dag zijn wij in Calpe lekker aan de wandel gegaan, de Ifach even bekeken, en door gegaan naar de Haven met de Visrestaurants. Ook in Benidorm zijn wij nog even gezellig aan de wandel gegaan. BoJo probeerde nog hun Hotel te zoeken waar zij 20 jaar geleden hebben gezeten en ook mama was enthousiast want ook zij heeft hier met haar zussen bijna 22 jaar geleden vakantie gevierd. Alle 3 reageerde zij dat het zo enorm verandert was, en zonder namen van de hotels is er dan ook geen beginnen aan.
Dinsdag brak letterlijk en figuurlijk de zon door en zijn wij de markt in Altea gaan bezoeken, thuis nog even gezellig met elkaar geluncht en in de auto gestapt om Benidorm (La Cruz) te bezoeken, en dit blijft toch een schitterend mooi uitzicht om op het hoogste puntje te staan.
Woensdag alweer de laatste dag voor BoJo en wij werden wakker met onze Lijfspreuk Goeiemorgen Zon, Carpe Diem (Pluk de dag) en dat hebben wij ook gedaan door een bezoek te brengen aan Guadalest (Kasteel/Dorp) wat hoog in de bergen ligt en hopelijk voor iedereen een mooie herinnering zal blijven.
’s Avonds stuur ik de Bora weer richting Alicante waar wij Bob en Jose weer weg brengen naar de luchthaven, en na een emotioneel afscheid kunnen wij zeggen dat ze inmiddels alweer veilig, hoog, droog en koud in Nederland zitten. Zij hebben Ma en de kou hier gelaten, zo is dat 1e tot daar aan toe maar die kou !!!

Ons leventje gaat alweer zo zijn gangetje, alleen nu 3 weekjes met zijn drieen. Mama heeft al lekker haar draai gevonden hier, en is zelfs al naar de kapper (Albert en Frank) geweest . Naar de kapper zullen jullie zeggen, kan dat thuis niet. nee dat kon niet. Het zal mij nog niet verbazen dat mama na het stukje over mij bij de kapper hier, meteen gedacht heeft dat wil ik ook wel meemaken. En meteen bij de 1e zonnestralen hoorde wij al dat het erg warm werd met dat bossie op haar hoofd. En zo kwam het dat wij donderdag al bij de kapper zaten met zijn tweetjes. Met vereende krachten is het ons gelukt in het spaans duidelijk te maken dat er bij Ma een klein stukje af moest en het eindresultaat was fantastisch. Bij mij moest het korter dan de vorige keer, want anders gaat het toch wel in de papieren lopen als je iedere 2 weken weer moet. Ik had dezelfde kapster als vorige keer dus begon ik enthousiast uit te leggen wat de bedoeling was een vingerdik op mijn hoofd. Voor ik het wist stond de tondeuse aan en even stond ik doodsangsten uit maar alles is gelukkig goed gekomen en ik kan er weer even tegen.

De Vrijdagmarkt in Alfaz de Pi zit er inmiddels op, en mama is weer twee paar schoenen, een horloge en een glazen nagelvijl rijker. Zal mij benieuwen of het samen met de pratende papegaai in de koffer kan. Maar ach Koffers verkopen ze hier ook !!
Groetjes JoMaRi dit keer met zijn drietjes uit Altea Spanje.